Tajemnica Przemienienia Jezusa na Górze Tabor wobec trzech wybranych uczniów opisana jest jako wydarzenie, które zaistniało w konkretnym miejscu i czasie, a więc wchodzące w zakres historii życia Jezusa i Jego uczniów. Opis tego wydarzenia zbawczego znajdziemy w trzech ewangeliach synoptycznych: u św. Mateusza 17,1- 8; św. Marka 9,2-10 i Św. Łukasza 9,28-36.
Znamienne jest, ze żaden z tych ewangelistów nie był wtedy obecny na Taborze. Jednak naoczni świadkowie dokładnie im opowiedzieli to wydarzenie i nie tylko im. Ogłaszali ten fakt pierwszym chrześcijanom.
Podczas Przemienienia dokonało się potwierdzenie Synostwa Bożego Jezusa Chrystusa wobec powołanych świadków. Rozmowa Jezusa z ukazującymi się osobami ze Starego Przymierza – Mojżeszem i Eliaszem dotyczyła „przejścia” Mesjasza przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie do chwały Ojca. A polecenie Boga Ojca „Jego słuchajcie!” zostało skierowane nie tylko do uczniów obecnych wtedy na Górze, ale do wszystkich pragnących zbawienia i drogi do niego wiodącej. Bo słuchać to znaczy uwierzyć i żyć według tej wiary.
Chrystus Pan jest Przewodnikiem w drodze do nieba, do zmartwychwstania. Dlatego chrześcijanie tak odczytują znaczenie Przemienienia na Taborze: Chrystus zachęca nas do kroczenia Jego śladami, drogą krzyża do chwały wiekuistej. Aby tą drogą iść rzeczywiście za Nim, wspiera nas łaskami przemieniającymi wewnętrznie. Przyjęcie sakramentu chrztu już upodabnia nas do Chrystusa, czyniąc przybranymi dziećmi Boga. Do wzrostu łaski uświęcającej i pomnożenia łask uczynkowych przyczyniają się także inne sakramenty, modlitwa i dobre czyny.
O potrzebie przemieniania się na wzór Jezusa piszą autorzy duchowni, twierdząc, że Bóg przemienia nas stopniowo łaskami oczyszczającymi, oświecającymi i jednoczącymi z Nim. Kościół stale przypomina o konieczności nawrócenia się, wewnętrznej przemiany, czyli opuszczenia drogi zła i wybrania drogi dobra.
Kościół, będąc Ciałem Mistycznym Chrystusa, żyje Tajemnicą Przemienienia i odwołuje się do nauki apostolskiej: Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12,2) albo: My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu (2 Kor 3,18). Przemienienie Chrystusa na Taborze było znakiem zbawczym dla uczniów, a gdy schodzili z Góry przyrzekł im Jezus, iż otrzymają jeszcze inny znak, tj. Jego zmartwychwstanie i że ono stanie się podstawą naszej wiary (por. 1 Kor 15,12-20). Dzieje Kościoła, wypełnione życiorysami świętych osób, stanowią ilustrację przemiany ludzi przez Boga. Ci ludzie szli i idą drogą wiary, nadziei, miłości, a także nieodłącznego od nich krzyża. Idąc przemieniają siebie i swoje otoczenie, a pewnym sensie cały świat. Przemienianie świata na chwałę Bożą trwa, a my wszyscy możemy w tym dziele brać czynny udział jako członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, w którym najpierw dokonuje się to przebóstwienie.
Zobacz także: Podstawy nabożeństwa do Tajemnicy Przemienienia Pańskiego